Het Griekse woordje parrèsia wordt meestal met vrijmoedigheid vertaald. Het is een samengesteld woord: pan + rèsis (alles + woord), letterlijk betekent het 'alles zeggen' of 'het hele verhaal doen'. Dus:

Algemene betekenis

• Openlijk zeggen, bekend maken, ronduit spreken, openhartig zijn,
• Oftewel: niets verzwijgen, onverhuld (niet in beelden), onverbloemd.

In deze gewone betekenissen komt het voor in Joh 7: 4. 13. 26; 10: 24; 11: 14. 54; 16: 25. 29 en 18: 20
ook Mc 8: 32; Hnd 2: 29 en 28: 31; 2 Kor 3: 12; 7: 4; Filp 1: 20; Kol 2: 15; 1 Tim 3: 13; Film 1: 8

In relatie tot God:

• Vrijmoedig met God omgaan in gebed
• Vrijmoedig de Komst van Christus tegemoet zien.

Het geloof biedt vertrouwen, vrijheid, vreugde. Die dingen komen allemaal samen in 'de vrijmoedigheid' van het geloof. Een gelovige weet zich welkom bij God.
Zo in  Hebr 3: 6; 4: 16; 10: 19. 35; 1 Joh 2: 28; 3: 21; 4: 17 en 5: 14 en Efeze 3: 12

In relatie tot tegenstanders

• Onverschrokken, vrijuit, vrijmoedig spreken

Zo Efeze 6: 19 en vooral in Handelingen 4: 13. 29. 31 (hieronder)

Hnd 4
Nadat Petrus en Johannes een verlamde man hebben genezen door de kracht van Jezus Christus (Hnd 3: 6. 16; 4: 10) spreken ze het verbaasde volk toe.
Dan worden ze gearresteerd en de volgende morgen verhoord door de Joodse leiders. Vrijmoedig spreken ze hun toe.
Wie Hnd 4 erop naleest zal het opvallen dat 'alles zeggen' betekent

• Niet onbeleefd zijn of schelden: Petrus en Johannes spreken hen aan met ‘leiders van het volk en oudsten (Hnd 4: 8)
• De verbinding zoeken: door niemand anders kunnen WIJ (inclusief de tegenstanders) gered worden (Hnd 4: 12)
• Niet de ander een mening opdringen, maar uitleg geven, uitnodigen
• Niet overal commentaar op hebben maar alles zeggen over slechts één ding: de geschiedenis van Jezus

Dat laatste is spannend genoeg: Petrus en Johannes staan oog in oog met de mensen die Jezus hadden laten arresteren en na een schijnproces hadden laten doden aan een kruis. Het is zeer voorstelbaar dat het met de discipelen net zo zou aflopen. Ga die gevaarlijke mensen dan maar eens vertellen:

• Dat ze Jezus ten onrechte hebben gedood.
• Dat hij is opgestaan en leeft,
• Dat in zijn naam de verlamde man genezen is en ieder mens gered kan worden (ook zij, de leden van het Sanhedrin)

Maar dat doen Petrus en Johannes: ze passen het evangelie niet aan door de pijnpunten weg te laten. Ze vertellen het hele verhaal van Jezus Christus. Ze moeten wel. Ze zijn zelf door hem gegrepen. Zijn naam is de enige die de mens redding biedt. (Hnd 4: 11). Daarom kunnen ze ook niet zwijgen als hun dat wordt bevolen. Ze moeten God meer gehoorzamen dan mensen (Hnd 4: 19 - 20). Voor dreigementen van hun tegenstanders zijn ze niet meer gevoelig. Dat is vrijmoedigheid.