De zondag die volgt op het Pinksterfeest heet sinds 1334 in de westelijke kerk¹Trinitatis. Zondag van de heilige Drie-eenheid. Immers in de kerk hebben we de drie grote feesten Kerst, Pasen en Pinksteren gevierd. Op de zondag van de drievuldigheid vieren we dat God een eenheid is van Vader, Zoon en heilige Geest.

Het is omstreden of het wel zo wijs is, om aan de Drie-eenheid een speciale zondag te wijden. Zou het niet meer voor de hand liggen om na Pinksteren verder te gaan met lezingen die de kerk bepalen bij haar diaconale roeping en zendingsopdracht? Bv Toen Jezus de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze uitgeput en hulpeloos waren, als schapen zonder herder. Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’ (Mat 9: 36 - 38 - NBV21) 1 Kor 2: 6 – 16. Een Trinitatis zondag doorbreekt het logische verband van het kerkelijk jaar en er kleeft het risico aan van een theoretische of dogmatische prediking.

Hoe dan ook: de evangelielezing is Joh 3: 1 – 16 (Nicodemus), aangevuld met Ex 34 of Ex 3 of Spr 8.

De geloofsbelijdenis is op deze zondag ook wel eens de niet zo bekende geloofsbelijdenis die op naam van kerkvader Athansius². (Al wie behouden wil worden…)

Geschikte liederen zijn 703 – 707 (Liedboek 2013) of Gezang 253 – 259 (Liedboek 1973).

De kleur is wit³: symbool voor licht en zuiverheid. God woont in een ontoegankelijk licht. Wit is ook de kleur die alle kleuren in zich bergt en daarin is wit een gelijkenis met God die een eenheid is van Vader, Zoon en Geest.

Op Trinitatis volgen tot de zomer aanbreekt (21 juni) de zondagen na Trinitatis, maximaal 5. Deze corresponderen met de weken na epifanie. Zijn er veel weken na epifanie, dan zijn er weinig zondagen na Trinitatis. En omgekeerd.
De kleur van Trinitatis is groen.