Geloof, hoop en liefde

Luc 21: 5-19 Luc 21: 5-19 Eeuwigheidszondag 2019. Gaat het wel ergens naar toe? Of loopt de geschiedenis op niets uit? Red je leven en wees standvastig. A Groet De laatste zondag van dit kerkelijk jaar. Volgende week is het Advent… en beginnen we aan een nieuw jaar via Kerst naar Pasen en Pinksteren naar weer een laatste zondag Net als vandaag. Zal dat altijd zo doorgaan? Jezus sprak van een koninkrijk dat komen zou. Vrede op aarde en geluk onder de mensen: geen ziekte en pijn, geen dood en verdriet maar de tranen gedroogd en alle dingen nieuw God zou dat al heel gauw laten aanbreken. Maar hoe lang is dat nu al geleden! Zal het ooit nog komen? Waarom wacht God zo lang? Ja, Jezus wist wel van eerst nog een moeilijke tijd: rampen in de natuur honger en armoede het geweld van de oorlog de vervolging van gelovigen en dat is ook gekomen maar niet voorbij, niet over gegaan: De krant staat er nog altijd vol mee: die dingen zullen er ook het komende jaar weer zijn: Er is niets nieuws onder de zon. ?Hebben we ons vergist in Jezus? Hij sprak in gelijkenissen van een nieuwe wereld die God zou brengen Hij liet daar al iets van zien in de wonderen die hij deed ?Hebben we ons vergist in Jezus? toen we in zijndood aan het kruis in zijn opstanding ten derde dage het grote JA van God beluisterden? ?Gaat het wel ergens naar toe? Of loopt mijn leven, of loopt deze wereld op niets uit? B Deze wanhoop, deze aanvechting is zo oud als het geloof. Als Lukas zijn evangelie schrijft dan maakt de jonge kerk een moeilijke tijd door: In Israel waren allemaal mensen opgestaan die van zichzelf dachten dat ze de messias waren Die kregen mensen met zich mee en die kleine opstandjes tegen de Romeinse bezetter begonnen. En van het jaar 66 tot 70 was er zelfs zo’n grote opstand dat je die wel een oorlog kon noemen. Maar de joodse christenen zagen niets in het gebruik van geweld Zij deden niet mee En daardoor werd die oorlog ook nog bijna een burgeroorlog: de joodse christenen werden voor verraders gehouden en vervolgd, en gevangengezet, gemarteld en gedood. En toen was gebeurd wat niemand voor mogelijk hield De heilige stad Jeruzalem is met de grond gelijk gemaakt Zelfs de tempel zo mooi versierd met stenen en wijgeschenken: verwoest en geplunderd. En God had het laten gebeuren: er was geen hulp uit de hemel gekomen En daarna ging alles gewoon verder alsof er niets gebeurd was: Geen einde der tijden Geen Christus die komt op de wolken Geen koninkrijk Gods. Die treurige geschiedenis roept vragen op Dezelfde vragen die bezig houden: God waarom? God hoe lang nog? En de aanvechting die daarin mee komt: Zal ik het maar opgeven: geloof, hoop en liefde? Heb ik me dan vergist in alles? in God? C Jezus heeft deze vragen zien aankomen. Hij zegt: “Red je leven door standvastigheid” U begrijpt wel: Jezus niet je biologische leven Dat valt niet te redden. Vroeg of laat moeten we dat allemaal verliezen. Hij bedoelt het nieuwe leven: door het evangelie gewekt het leven van geloof, hoop en liefde: - van geloof en vertrouwen op God - van hoop op een nieuwe wereld - en van liefde voor de mensen Dat nieuwe mooie leven - valt dat dan toch te redden? Kun je met een warm en bewogen hart de eindstreep halen? Ja, dat kan: Red je leven door volharding. dat is : door trouw en toewijding aan God, Even denk je: ik had liever een duidelijk antwoord gehad. Een jaartal, bijvoorbeeld 3398 Dan weet je waar je aan toe bent Dan kunnen we aftellen. En op de kalender bijhouden hoe lang het nog duurt. Ja, maar ik ben bang dat er dan ook nog iets anders gebeurt: dat we ons nu niet zo druk zouden maken om Gods nieuwe wereld. Dan zeggen we bij onszelf: Het duurt nog zo lang: ik maak het niet eens mee. En dan gaan de armen over elkaar. En we vergeten dat Gods nieuwe wereld niet alleen op het einde van alles komt maar hier en nu al wil doorbreken hier in Radewijk en omgeven nu en morgen in onze levens. ?! Zo was het toch ook rond Jezus !? Hij sprak niet alleen over later. Hij nam dat zo serieus dat het er tijdens zijn leven al van kwam. Als hij het brood deelt met de armen zondaars hun schulden vergeeft zieken geneest....dan breekt Gods nieuwe wereld door! En dat gebeurt nog steeds. Waar wij omzien naar elkaar en liefhebben en dienen en vergeven meeleven in vreugde en verdriet daar laat het Koninkrijk van God zich zien. Hier en nu. Dat is minstens zo belangrijk als ooit ooit in toekomt. Als je dat vergeet, blijft er van je leven, van geloof, hoop en liefde, weinig over. Red je leven, door volharding. D Geen jaartal, maar: Red je leven door standvastigheid. Zoals gezegd: Jezus bedoelt: het nieuwe leven je hart niet langer op zichzelf gericht, teruggebogen maar genezen van zijn zelfzucht open gebogen naar God toe en de ander. Het wil niet anders dan de liefde van God ontvangen en die bewijzen aan de ander door te vergeven, te dienen en te delen. Heel mooi, maar het maakt je wel kwetsbaar onder de mensen. Je laat je van de zachte kant zien. En je hoopt op vertrouwen, begrip, vriendelijkheid. Maar dienen, delen, vergeven, dat komt ook wel eens bedreigend over: dan wekt het spot of erger: tegenwerking, vijandschap, vervolgingen En ook het leven zelf deelt rake klappen uit. Juist dan komt het erop aan dat je standvastig bent, volhardend, vastberaden. Dat je je niet van je stuk laat brengen maar blijft bij het verhaal van Jezus: Hoe in hem de liefde van God is verschenen: en hoe je misschien wel geschrokken ontdekte dat jij zelf die liefde nodig hebt Hoe je tot je vreugde ontdekte dat die vergevende liefde ook naar jou uitgaat en je geneest van je ik-zucht en het nieuwe leven in je wekt Dan ben je weer in het krachtveld van de Geest. Dan weet je weer : dat nieuwe leven is geen vergissing of een mooie droom maar waar en goed en echt en mooi. Dan vind je nieuwe moed en kracht Ja, zelfs de woorden die je zeggen moet in het uur van vervolging. Standvastigheid / Volharding: Met inzet van al wat in je is je in het krachtveld van de Geest begeven. Paulus zegt het zo: Ik wil niets anders weten dan Jezus en die gekruisigd Want niets of niemand anders kan dat nieuwe leven in mij aan de gang houden. En zo is het ook: Dat nieuwe leven leeft van Jezus of het gaat ten onder in de vragen, de twijfels, de waaroms. E Deze zondag: de laatste van het kerkelijk jaar. Volgend jaar weer, en daarna, en wie weet hoe vaak nog. Hoe lang nog voor het nieuwe leven dat met Pasen aan het licht kwam voorgoed zal doorbreken in onze wereld en alle ziekte en pijn zal genezen alle zonde vergeven alle dood zal overwinnen? Hoe lang nog? Jezus geeft geen antwoord, geen jaartal. Zal het ons lukken Zullen we het weten te vol te houden mensen van geloof, hoop en liefde te zijn? Zullen we met een warm hart de eindstreep halen? Red je leven door volharding. Jezus zegt niet dat het makkelijk is: het is een strijd. Maar het goede nieuws is: Het kan wel! Het is mogelijk om geloof, hoop en liefde te bewaren een leven lang ook als het door dalen van moeite en verdriet gaat. Door standvastig en volhardend te blijven bij het verhaal van Jezus, bij kruis en opstanding, bij Pasen en Pinksteren. En dan weten we ook: de eindstreep is geen eindstreep het biologische leven mag eindigen in een graf het nieuwe leven gaat door: het vindt een toekomst in het rijk van God zo waar als Jezus is opgestaan en leeft. Red je leven door standvastigheid. Straks noemen wij de namen van die gestorven zijn: ….. Het zijn evenveel voorbeelden van mannen en vrouwen die het geprobeerd hebben het nieuwe leven waar te maken in hun gezin, hun werk, in de buurt, in onze kerk Ze hebben het geprobeerd hun hart niet te laten verknoeien door verbittering en onverschilligheid Of het ze gelukt is? De een misschien meer dan de ander. Wij zullen daar niet over oordelen Wij hebben de handen meer dan vol aan onszelf. Maar van allen - grote en kleine gelovigen – zeggen we: God heeft zijn hand naar ieder mensenkind uitgestoken. In Jezus. Standvastig een leven lang. Volhardend tot op het kruis. Om niemand te verliezen. AMEN
terug