Filip 3: 10 - 21 Filip 3: 10 - 21 De waarom-vraag houdt velen bezig. Dat is goed: we zijn zoekers naar zin en betekenis. En vinden we geen zin of betekenis op de waarom-vraag, dan wordt het leven heel moeilijk. Toch vinden we lang niet altijd een antwoord dat er mee door kan. Kunnen we de waarom-vraag dan misschien Loslaten? En verder gaan met wat we wel aan zingeving hebben en van God geloven? A      groet Na de Olympische Spelen kwamen de "Paralympische spelen" Mensen met een handicap uit de hele wereld naar Japan om uit te maken wie de beste is. Hardlopers met een prothese Rolstoelers die basketballen. Topsport. Daar kun je respect voor hebben. Heel bijzonder Ibrahami Hamadtou uit Egypte: daar heb ik een filmpje van: klik hier Ibraham mocht altijd al graag tafeltennissen Maar als hij 10 is, verliest hij zijn armen bij een treinongeluk. Dan gaat het niet meer. Hij staat langs de kant. Af en toe mag hij scheidsrechteren. Dat kon hij nog wel. Maar als een speler boos om op hem is en zegt dat hij zich nergens mee moet bemoeien omdat hij niet tennissen kan, denkt hij bij zichzelf: dat zullen we nog wel eens zien. En dan gaat hij oefenen. Eindeloos veel oefenen. Wat veel van die sporters vertellen is dat ze op een dag de knop om hebben gezet. Ze waren een tijd lang heel verdrietig en wanhopig Om alles wat ze niet meer konden Om dromen die nooit meer uit zouden komen Maar op een gegeven moment nemen ze een besluit: Ze willen niet blijven treuren om wat voorbij is en nooit meer terug komt Ze willen door met wat ze nog wel kunnen. En dan komen ze verder dan ze zelf hadden gedacht. Ibrahim reist de hele wereld over Is vader van drie kinderen Zou hem dat gelukt zijn als hij had gedacht: ik ben mijn armen kwijt ik kan niks meer. mijn leven is mislukt? In het geloof is dat ook wel eens nodig: De knop omzetten Loslaten de dingen waar je niet bij kunt Geen energie verspillen aan vragen waar je nooit uit komt Verder gaan met dingen die je wel weet. Dat geldt wel speciaal van die grote vraag die zoveel mensen bezig houdt: al dat leed van oorlog en vluchtelingen... Hoe kan God dat nog aanzien? Mijn ziekte, mijn gebrek... Waarom laat hij dat allemaal gebeuren? Waarom? B       Het is de grote vraag van alle tijden Al in de bijbel komen we die tegen We zongen Ps 73. Die is van een dichter die van zichzelf weet dat hij eerlijk is, zich aan de geboden houdt maar er rust geen zegen op: hij heeft het arm en wordt bedreigd. En dan steekt het als andere mensen, die van God en zijn gebod niet willen weten Dat zij leven zonder kwelling en gemis zij vallen aan geen plaag ten prooi Prediker heeft hetzelfde gezien: Eerlijke mensen krijgen een slecht leven, en slechte mensen krijgen een goed leven. En hij probeert het te snappen Vraagt naar de zin ervan. Hij komt uit op: Maar de mens is niet in staat de zin ervan te vinden. Hij tobt zich af en zoekt ernaar, maar vindt hem niet. Toch: Antwoorden vinden we wel in de bijbel: - Als Israel met Mozes 40 moeilijke jaren door de woestijn zwerft dan is dat een test, een beproeving om te zien of het geloof wel echt is of ze God ook lief hebben als er honger, als er dorst is - Je ellende kan ook een straf zijn Dat zeggen Jobs vrienden Je zult wel iets verkeerds gedaan hebben Want niemand is volmaakt. - En een derde antwoord ontdekt de verloren zoon Als die door zijn geld heen is en al zijn vrienden hem in de steek laten dan leert hij door zijn ellende deze les: hoeveel zijn vader van hem houdt. Drie waardevolle antwoorden zijn dat: stuk voor stuk te overwegen als ons leven in de moeilijkheden terecht komt: een test? een straf? een les? Dat zou best eens kunnen. Lang niet altijd. Maar misschien wel van sommige dingen Je doet er goed aan om dat te onderzoeken Om te te overwegen of er een zin verscholen ligt in je burn-out, je ruzie, je ontslag, je zorgen Het wordt een heel stuk gemakkelijker als je iets van een betekenis ontdekt in je moeilijkheden. Dan is het niet puur zinloos en toevallig meer. Dan kun je weer God terug vinden. Van God die jou in je moeilijkheden iets wil duidelijk maken Die jou helpen wil. Niet te gauw zeggen dat er bij je waarom-vragen geen antwoord is. C      Maar lang niet altijd is er zo'n mooi antwoord mogelijk. Dat een jochie van 10 zijn beide armen verliest... Daar kunnen we geen daarom bij bedenken geen goed verhaal van maken. En van de grote rampen in je eigen leven? Een ongeluk, een erge ziekte, verlies van een geliefde? Te erg om een test, een straf, een les te kunnen zijn Er valt geen zin of betekenis in te ontdekken. Geen enkel daarom is goed genoeg. Dan blijft die vraag als een donker raadsel staan. Waarom? Dat is ernstig. Want we zijn mensen. We zijn zoekers naar zin, naar betekenis. We vragen naar het waarom van de dingen. Helemaal van de dingen die ons pijnlijk raken. Maar als we we geen zin, geen betekenis vinden... dan voelt het leven absurd aan zinloos is het dan, een kwelling. Dat is precies wat het voor Prediker is. Zoekend naar zin is hij er helemaal in vastgelopen: De mens is niet in staat de zin ervan te vinden. Hoe hij zich ook aftobt en zoekt...tevergeefs lucht en leegte is het leven. Najagen van wind. Maar dan kun je toch niet verder? Met het gevoel dat het leven absurd is, een gemene grap Want dat maakt het hier van binnen bitter, hard en koud? En dat willen we niet! En dus blijven we tobben en vragen: Waarom laat God zoveel ergs gebeuren. Is er wel een God? En al meer putten die vragen ons uit. En het wordt steeds moeilijker hier van binnen het warm en levend te houden om een mens van geloof, hoop en liefde te zijn. Wat als Ibrahim met die vragen was bezig gebleven? Zou hij dan ooit weer zijn gaan tennissen? Ik weet wel zeker van niet. Maar hij komt op een punt, dat hij zijn waaroms zijn frustratie en boosheid laat voor wat ze zijn Hij komt zover dat hij bij zichzelf denkt: Piekeren en verdrietig en boos zijn, dat helpt me niets Ik krijg er mijn armen niet mee terug. Of ik het leuk vind of niet iIk moet verder met wat ik wel heb en kan. Wie weet wat het leven mij nog te bieden heeft. En dan doet hij het batje in zijn mond En dan pakt hij het balletje met zijn voet En met heel veel oefenen komt hij verder Verder dan hij ooit had durven dromen. D      Loslaten...zou je dat ook met die waarom vragen kunnen? Dat zou wel fijn zijn. Want ze kosten zoveel energie. En we komen er toch niet uit. Want wij missen het overzicht Wij zijn niet in staat te zien hoe regen en droogte hoe rijkdom en armoede hoe ziekte en gezondheid hoe leven en dood hoe pech en geluk in elkaar passen hoe dat ooit zal uitlopen het rijk van God: vrede, licht en leven voor alle mensen. Wij kunnen God niet narekenen. Het grote DAAROM ontgaat ons. Loslaten en dan verder met wat we wel weten. Dat is: Dat God zelf mens met ons is geworden In Jezus deelde hij ons bestaan met al zijn ups en downs - hij was op een bruiloft in Kana.... - hij stond bij het graf van Lazarus Hij had enthousiaste vrienden die Hosanna, Halleluja riepen en gemene vijanden die "Kruis hem" riepen Hij leefde dichtbij God...Hij eindigde aan een kruis Ons 'Waarom?'.....dat was toen ook zijn vraag: Mijn God, mijn God, Waarom hebt U mij verlaten? En van de hemel kwam geen antwoord. Tot... Tot de Paasmorgen aanbrak En God Jezus terug riep uit de dood. Onze Vader in de hemelen laat niet los...Hij houdt vast. Hij redt zijn kinderen: als het moet door de dood heen. En wij vatten moed en hoop: Op het eind van alles zal blijken: God en niemand anders heeft de touwtjes in handen Niet de dood heeft het laatste woord Dat is aan hem. En het luidt: Sta op en leef. Is dat een DAAROM?....een reden, een verklaring? Niet echt Het is veel meer, veel beter dan dat: een garantie, een belofte: ik ben bij je Ooit op Gods tijd, komt het goed. Dan zullen we zien dat niets ons kon scheiden van de liefde van God. dat Hij inderdaad alles in de hand heeft En zich niets laat afnemen. Met zulk geloof kun je je vragen en waaroms loslaten. Je legt ze in goed vertrouwen neer bij God Bij het kruis van Christus. Hoeft niet. U hebt een keus: Het alternatief is : eindigen als Prediker: het leven absurd vinden: lucht en leegte. E     Doen we dat - loslaten die vragen waar we nooit uitkomen? En verder gaan met wat we gelukkig wel weten? Verder met Jezus, de God van Jezus Misschien niet op dag 1 dat de dokter met het slechte bericht kwam Dat gaat gewoon niet. De dichter van Ps 73 is ook een en al opstandigheid. Hij maakt van zijn hart geen moordkuil. God kan wel tegen een stootje. Maar er komt een moment dat je kiezen moet. Blijf ik tobben, opstandig, vragen, zoeken? Of zal ik verder gaan met wat ik door Jezus wel van God gezien en begrepen heb: zijn liefde voor mensen zijn nabijheid ook als je weg door het dal gaat zijn macht over leven en dood. Dat doet Paulus. Hij schrijft: Ik vergeet wat achter me ligt Dat is het loslaten Ik richt mij op wat voor mij ligt. Dat is verder met wat ik wel heb En al zullen er tegenslagen en verdrietigheden zijn Ik geloof de belofte van Gods liefde en nabijheid. Ik ga ervoor. Hij zal me helpen Ik zal er komen: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde Kunnen wij dat? die vermoeidende vragen en waaroms loslaten... die neerleggen bij God en verder gaan met wat God ons geeft te doen? - er voor elkaar zijn in vreugde en verdriet - elkaar helpen, - elkaar vergeven zovaak als nodig is? - samen komen om te zingen, om te bidden Ik heb het vaak gezien: mensen die na een groot verdriet een tijdlang treuren en rouwen tenslotte hun verlies nemen. En bezeerd, beschadigd, gewond, gehandicapt als ze zijn de draad weer proberen op te pakken. Die ontdekken tot hun verrassing: er is nog veel om voor te leven: met de kleinkinderen naar het voetbal de tafels dekken in Oostloorn een taak in de kerk en nog veel meer. Zij lopen niet vast als Prediker. Zij groeien in geloof, hoop en liefde. Zij halen de eindstreep met een warm en levend hart. Ibrahiemen zijn het. Kanjers. Kampioenen, zegt Paulus: winnaars. Meer dan overwinnaars. Door hem die ons heeft liefgehad: Jezus Christus. In zijn naam. AMEN

terug