1 Kor 9: 24 - 27 1 Kor 9: 24 - 27 Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedloop houden er maar één de prijs kan winnen? Ren als de atleet die wint. Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke. (1 Kor 9: 24- 25;  NBV 21) A        Sport is populair. Om te doen, om naar te kijken. In het Griekenland uit de tijd van de bijbel was dat nog veel extremer: Je had de spelen in Olympia eens in de vier jaar dan kwamen de kampioenen uit alle grote steden naar het toernooi Maar in de tussenliggende jaren waren er vergelijkbare wedstrijden in andere steden. Sport was zo belangrijk dat een oorlog wel eens onderbroken werd om naar het stadion te kunnen gaan. Paulus denkt daar heel anders over, De oefening des vlezes is van weinig nut schrijft hij en hij bedoelt dan niet erg zinvol voor je geloof je wordt er geen betere christen van je brengt het koninkrijk der hemelen niet dichterbij je verdient er niet het eeuwige leven mee. Dat zou hij vandaag zou weer kunnen zeggen En kunnen uitbreiden met TV kijken, / postzegels verzamelen, / tuinieren / rummikuppen en wat voor hobbies we nog meer hebben Wel nuttig voor je gezondheid, voor je ontspanning, tegen de verveling, voor de gezelligheid Maar voor God en het geloof niet nuttig. Dat is direct al goed nieuws voor wie niet van sport houdt En de sporters die alles voor hun sport over hebben alle tijd, energie hun laatste cent gaat erin zitten een sociaal leven schiet erbij in. voor hen is ook niet zo gek om dit eens te horen van weinig nut, al dat sporten Voor God betekent het helemaal niets. het gaat in het leven om heel andere dingen. Hadden Grol en Verkerk dat bedacht dan zouden ze niet zo totaal teleurgesteld zijn geweest toen uitgeschakeld werden bij het judo. De bijbel stuurt ons niet naar de sportschool Om een betere gelovige te worden hebben u en ik wel andere dingen nodig: bijbel en gebed, op zondag de kerkdienst door de week: de zorg voor elkaar. Daar leren we van. En als we dat nu eens deden met de inzet de volharding van topsporters! B        Ren als de atleet die wint, schrijft Paulus Hoe dat is, kun je aan Daphne Scbippers zien Kampioen op de 100 en 200 meter Zelfverzekerd loopt ze de baan op: ze weet wat ze kan: ze is de beste Zoekt het startblok, neemt haar plaats in Vastberaden: ze is gekomen om te winnen Ze sluit zich af voor het publiek, hoort en ziet niets meer Uiterst geconcentreerd wacht ze op het startschot Dan sprint ze weg...meteen voluit... Links en rechts ziet ze andere lopers die zijn al een beetje voor...maar ze raakt niet in paniek zet nog wat meer aan komt voorop te lopen Het laatste stuk is ze buiten adem, de benen staan in brandt Maar ze loopt door de pijn heen, geeft alles Finisht als eerste. Ook in het geloof gaat het zo. Ren als een atleet die wint Dat betekent: zelfverzekerd aan de start verschijnen: weten wie je bent en wat je kunt: jouw talent om God te dienen En vastberaden moet je zijn: ik wil een mens van geloof, hoop en liefde zijn ik moet en zal alleen maar God dienen en mijn naaste als me zelf Het vraagt concentratie: ik wil alleen maar doen wat God van me vraagt Vertrouwen is onmisbaar: mensen kunnen je onzeker maken twijfels in je oproepen maar ik laat me er niet door verlammen: ik zet door. En volharding: als het zeer begint te doen, door verdriet of tegenslag dan probeer je dat zo goed mogelijk te verdragen Zo ga je door een leven lang, tot je de eindstreep hebt gehaald. Geloven is niet als een kalm wandelingetje in de avondzon Wie gelooft gaat lijken op een hardloper die uitgeput over de finish komt. Echt geloven vraagt alles van je Niet voor niets heet het: Je zult liefhebben met heel je hart en ziel, met al je verstand, en met alle kracht die in je is. C         Paulus haalt nog iets naar voren: Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Vraag dat maar aan de sporters in Rio. Zij ontzeggen zich heel wat: Gezond eten en drinken, op je gewicht letten. 2 – 3 x per dag trainen pijn lijden bij de fysio Tussendoor: bijkomen van de vermoeidheid. Weinig tijd voor leuke dingen Zeker niet tot diep in de nacht samen stappen Wie dat niet wil, heeft in Rio niets te zoeken. Joeri van Gelder moest naar huis Deze nadruk op discipline, op zelfbeheersing is er ook in het geloof. Paulus schrijft: ik hard mezelf en oefen me in zelfbeheersing Het is niet toevallig dat Paulus dit aan de gemeente in Korinthe schrijft. Korinthe is een grote havenstad en alles wat God verboden heeft is daar te vinden. En sommige gelovigen hadden het evangelie niet goed begrepen: IPV dat ze zeiden ik hoor door het geloof bij God en bij Christus Dat verkeerde dat is nu voorbij, daar doe ik niet meer aan mij IPV daarvan zeiden zij: Ik geloof, Ik ben gedoopt. Ik heb de Geest. Het zit hem niet in of ik een keertje dronken ben of niet Het zit hem niet in of af en toe een slippertje maak Het zit hem niet in of ik iemand een poot uitdraai Het zit hem niet in of ik die weduwnaar bezoek Ik geloof heus wel dat er iets is. U hoort het wel: Zo beperk je je geloof tot iets voor je ziel Je laat het niet doorwerken op je lichaam Dan werkt het geloof ook niet door op je huwelijk, je gezin op je hoe je doet op je werk, in je vrije tijd Dan verdampt het geloof tot een mooie gedachte En ondertussen is het resultaat: eenzame mensen niet bezocht armen niet gekleed, gevoed, onder dak geboden zieken niet verzorgd. Een samenleving die hard en kil en zakelijk wordt Mensen die alleen maar aan zichzelf denken D       “Daar zit het hem niet in” Gevaarlijk zinnetje Als je het maar vaak genoeg zegt verdampt het geloof Dan zit het nergens meer in. Paulus wijst op de geschiedenis van Israel In de woestijn: onderweg naar het land van belofte. Maar de meesten kwamen nooit aan: Ze lieten zich gaan: ze morden in de woestijn dansten rond een gouden kalf aten zich gulzig ziek aan manna en kwakkels Ze wisten zichzelf niet te beheersen Afgewezen, gediskwalificeerd. In de bijbel is geloof altijd iets voor de hele mens niet alleen voor de binnenkant, voor je ziel, je hart maar heel nadrukkelijk ook voor je lichaam, wat je er mee doet, hoe je leeft. In dezelfde brief aan Korinthe kun je lezen dat je lichaam bedoeld is als een tempel voor de heilige Geest. (1 Kor 6: 19) Een tempel! Dat is iets heiligs. Het hoort bij elkaar Lichaam en ziel…zo heeft God ons geschapen En over beide wil Hij Heer en Meester zijn. En als we Christus niet alleen beperken voor onze ziel Maar zijn invloed ook toelaten op ons lichaam dat is op ons gedrag thuis, op het werk, in de vrije tijd Dan zullen we merken dat dat ons goed doet. dat het leven er van opknapt… menselijker en gezonder wordt. Neem een voorbeeld aan de sporters, zegt Paulus Hun inzet, hun discipline, hoe ze zichzelf beperkingen op leggen Om zich maar te verbeteren om de aller beste te worden Die toewijding hoort ook thuis in het geloof Niet je laten sturen door je impulsen, driften, niet je lust en begeerte uitleven Maar jezelf beheersen, je afwenden van het kwade je toewenden naar het goede: dienen, delen, er zijn voor elkaar, voor vrede gaan en goede verhoudingen Daar zit het hem in. Zo laat je de heilige Geest in je wonen. Een tempel van je maken. E       En waarom is dat allemaal? Waarom die discipline, die zelfbeheersing? Waarom tot het uiterste gaan als een atleet die wint? Voor de sporters is dat duidelijk: Het gaat uiteindelijk om de erekrans: een kroon van groene blaadjes. Tegenwoordig komt daar nog wat meer bij: Een gouden medaille, het volkslied klinkt, En bij thuiskomst: een warm onthaal op Schiphol. Roem en eer, voortaan ben je iemand. Nou ja, voortaan? Een week of 2 – 3 Dan is het nieuwtje eraf… Met die groene blaadjes van de erekrans is het dan ook zo’n beetje gebeurd. Die kan zo in de container. Dat is dan een heel groot verschil met het geloof. Wij doen het niet voor een vergankelijke erekrans maar voor een onvergankelijke Paulus bedoelt dat wie in het geloof de eindstreep haalt Iets heel moois te wachten staat. De prijs van het geloof is te mogen zijn bij onze Heer Jezus Jezus die onze levens uit de war haalde en genas Jezus die ons zo aansprak dat wij hem liefkregen en proberen hem te volgen op zijn weg naar God de ander Die heerlijke weg die soms zo zwaar valt dat we hem enkel konden gaan met inzet van al onze krachten. Die Jezus haalt ons thuis in zijn heerlijkheid De nieuwe wereld van God Waar niets het leven meer verziekt en in de war brengt Waar Gods liefde alles en iedereen vervult. Voorgoed Veel en veel beter dan een gouden medaille. Een geweldig uitzicht Dat mag ons best een beetje meer inspireren om te oefenen in zelfbeheersing om diep te gaan en alles te geven: als een atleet die wint F         Iedere vergelijking schiet ergens te kort Ook deze van de atleet met zijn erekrans: In de sport kan er maar 1 de beste, de snelste, de sterkste zijn Voor hem de medaille, de ereronde en het volkslied De verliezers tellen niet mee In het geloof is dat anders. De beloning is er niet voor maar 1 man of vrouw Die dan de grootste gelovige zou zijn. God is veel royaler: Allen die bij Jezus horen: christenen van geboorte af aan en bekeerlingen van het laatste moment Grote en kleine gelovigen En de velen die het hart op de goede plek hadden Iedereen die met vallen en opstaan probeert, een mens van geloof, hoop en liefde te zijn is welkom in Gods nieuwe wereld. We worden niet afgerekend op wat we bereikt hebben Meedoen is belangrijker dan winnen Het resultaat telt niet. Doorslaggevend is dat Jezus ons tot de zijnen rekent Hij is de enige echte kampioen die verslagen heeft al die donkere machten waar wij zo’n last van hebben. Maar juist dat mooie, bevrijdende geloof mag ons niet lui en gemakzuchtig maken Het is nooit een gelopen race is. zelfs voor Paulus niet Ik ren niet als iemand die geen doel heeft En oefen me in zelfbeheersing om maar niet uiteindelijk gediskwalificeerd / afgewezen te worden. Je bent er nooit klaar mee. Maar wie er mee bezig blijft, merkt dat er bij alle moeite ook altijd weer kracht en bemoediging is Dat is de Geest van Jezus Elke dag opnieuw. Zo brengt hij zelf ons bij de eindstreep AMEN

terug