|
Jer 29: 7
Jer 29: 7
Tekst Jeremia 29: 7Bid tot de HEER voor de stad waarheen Ik jullie weggevoerd heb en zet je in voor haar voorspoed en vrede, want de voorspoed van de stad is ook jullie voorspoed. A Dat klinkt ongewoon: dat we als gelovigen, als christenen vreemdelingen zijn in deze wereld:
Zo hebben we ons lange tijd niet gevoeld: We leefden altijd in een christelijk land. Bijna iedereen hoorde wel bij een kerk. Als je er niet bij hoorde had je wat uit te leggen. En in elk geval ging je niet op zondag een gaatje in de muur boren.
De kerk was een volkskerk. Je kwam er bij je doop, je deed er belijdenis je trouwde er en op een dag werd je vanuit de kerk begraven. En of je er verder veel of weinig aan deed: aan de rand of in het midden: we hoorden er bij. Dat voelde goed, vertrouwd, thuis. Maar dat is voorbij.
Ik herinner me nog goed. Op een zondagmorgen op weg naar de kerk een rij auto's achter me... Ik maakte me al blij om al die kerkgangers Maar toen ik even later in m'n spiegeltje keek waren ze allemaal afgeslagen richting voetbalveld en zwembad.
Let er maar eens op als er een film op tv is: hoor je dan nog iets over het geloof zie je nog dat mensen bidden, een bijbel open doen, naar de kerk gaan? bijna niet meer.
of de auto staat te wassen dan is dat tegenwoordig heel gewoon.
Zo is het veranderd. En het voelt onwennig Het maakt onzeker. Als we naar de kerk gaan, voelen we ons bekeken Dan heb je wat uit te leggen. Of eigenlijk dat ook niet: geen mens vraagt er naar. Men haalt de schouders erover op. Je ziet ze denken: daar gaan ze weer wat zoeken ze daar toch?
Vreemdelingen zijn we geworden, een minderheid. Het voelt niet goed, niet vertrouwd. We waren altijd met de meesten. Nu niet meer. En dat zal eerst wel zo blijven ook.
De stad Jeruzalem was gevallen 597 vC De hele streek Juda veroverd door de Babyloniërs De bevolking gedeporteerd naar helemaal in Babel. Zij zijn letterlijk en figuurlijk niet meer thuis. Een onbekende omgeving, temidden van een ander volk, op straat een taal die ze niet kenden andere gewoontes, goden, feestdagen.
Jaren lang zouden ze er blijven. 70 jaar zelfs voorspelt Jeremia Dat betekent niemand van al die gedeporteerde mensen zal meemaken dat ze naar huis terug mogen. Ze zullen daar ver van huis de rest van hun leven doorbrengen en op een dag sterven en begraven worden.
Opvallend: de Bijbel waagt het om deze gebeurtenissen met God in verband te brengen. Het is niet zo maar een oorlog Het is niet zo maar een deportatie Niets is 'zomaar' in de Bijbel. Het woordje toevallig komt bijna niet voor in de bijbel.
Zou dat kunnen? Ledentallen die dramatisch terug lopen Waarom laat de Heer van de kerk dat gebeuren?
Zou het zijn omdat het helemaal niet goed is als een kerk groot is, zo groot dat het gewoon is om er bij te horen. Zo gewoon dat je maar belijdenis doet en laat dopen omdat iedereen het doet. Zo ging het toch?
Zou het zijn omdat de kerk ondertussen zelf zo zich aangepast heeft aan de omgeving dat helemaal niet meer duidelijk is waar ze voor is, waar ze voor staat: net zo druk vanwege werk en sport en hobbie net zo begerig naar spulletjes net zo bezorgd om gezondheid net zo gehecht aan vrije tijd, vakantie, als ieder ander.
Zou goed kunnen dat God ons deze crisis aandoet Met die moeilijkheden word je geloof getest, zegt Petrus Net zoals goud gezuiverd wordt in vuur. Geen pretje, zo'n test, maar wel nodig soms.
C Of zoeken we er te veel achter Maken we het te zwaar, te ernstig. Moeten we niet denken aan God die zijn kerk een lesje leert. Misschien gebeurt het zo maar. Dat kan toch ook?
Die zeiden: t valt wel mee, t komt allemaal goed Dat duurt echt geen 70 jaar. Dat hoorden de mensen graag. Maar het kwam niet uit. Leugenprofeten waren er ook in de kerk: kon je ze horen: nu staan we aan het begin van een nieuwe tijd veel geestelijker...en spiritueler... Het gaat straks weer de goede kant op. Dat klonk verleidelijk. Maar het kwam niet uit.
Anderen, rechts van het midden zeiden: God is niet veranderd. Het geloof ook niet. Laten we alles maar bij het oude laten. Net doen of er geen TV en internet is. Als we maar op hele noten blijven zingen, dan komt het wel goed. Maar het kwam niet uit. Ook in die hoek van de kerk kraakt het. De Heer wil blijkbaar wat anders met zijn kerk dan iets dat zo bij vroeger hoort.
Anderen wat links van het midden zeiden: Over het ontstaan van het heelal Het begin van het leven. Over de natuurwetten en dat wonderen niet gebeuren En dat dood is dood en Pasen niet kan. Dat is de tijdgeest. Onze cultuur. Daar moeten we ons bij aanpassen.
En dus gaat het in de kerk niet meer zo over God die hemel en aarde elke dag in stand houdt die de geschiedenis van de volken stuurt en met ieder mens zijn eigen weg gaat. We moeten vooral lieve mensen zijn en het allemaal zelf doen. Dan komt het heus wel goed.
Maar het kwam niet uit T is eerder omgekeerd: Onze kinderen en kleinkinderen zeggen: ik wil een goed mens zijn, en ik geloof wel dat er iets is maar daar heb ik de kerk niet voor nodig.
Dat maakt het ernstig Dan vallen woorden als schuld en straf als loutering, als beproeving. En toch wordt het dan juist hoopvol als we onze problemen met God in verband brengen. Dat we zeggen De Heer van de kerk laat ons een moeilijke tijd door maken.
Daar zit dus niet het toeval achter: zo van: we hebben de tijdgeest eventjes niet mee pech, maar het wordt vanzelf weer anders.
Daar zit ook niet het noodlot achter alsof het onvermijdelijk is zo van: een moderne wereld heeft nu eenmaal geen behoefte aan een kerk.
Wie anders dan Hij? Maar dan weten we ook: als Hij het is, onze Heer, dan is er hoop.
Deze moeilijke tijd doet hij ons echt niet aan omdat hij christenen niet meer ziet zitten of omdat Hij van zijn kerk af wil. Deze moeilijke tijd zal hij bij ons zijn en ons helpen om kerk te zijn op een bescheiden manier: Niet langer een grote volkskerk, maar kerk in de marge Niet langer geworteld in een christelijk cultuur maar in een veelkleurig land met mensen overal vandaan met allerlei godsdiensten, overtuigingen, gewoontes.
Dat klinkt als verlies voor wie zich heel thuis voelde bij hoe het vroeger was. Dan voel je iets van heimwee naar die goede oude tijd.
Maar het is ook een kans. Een kans om het geloof duidelijker naar voren te laten komen: – Het evangelie is echt wat anders dan het humanisme – Kerk is wat anders dan (hoe goed ook) vereniging de zonnebloem – De Bijbel is (met alle respect) wat anders dan de Koran.
Vroeger had je eigenlijk geen keus. Het was zelfs nadelig als je niet bij een kerk wilde horen. Nu is dat voorbij. Nu worden we uitgedaagd om te laten zien en horen wie we zijn, waar we voor staan. We worden één van de vele kraampjes op de markt van religie en zingeving. E Babel, de hoofdstad van een wereldrijk Van vele overwonnen volken werden mensen daarnaartoe gedeporteerd. Dat was de manier om overwonnen landen verzwakt en klein te houden. Verdeel en heers.
die integreerden zo goed, dat ze spoorloos verdwenen Helemaal opgegaan in hun omgeving. Alleen: met de Joodse bevolking gebeurt dat niet! Het vindt zichzelf terug in Babel Daar leren ze weer waar het op aankomt in het geloof en in het leven met elkaar. Ze her-ontdekken wie ze zijn: hun identiteit. En na 70 jaar is er een Joodse gemeenschap die de vrijheid krijgt om terug te keren naar Jeruzalem en Israel. Het woord van de Heer is uitgekomen!
Die God, de God van Israel is ook de Heer van de kerk! ook nu de kerk in de marge terechtkomt, en ons land niet zo christelijk meer is en we ons vreemdelingen in onze eigen omgeving voelen.
Voor ons is dat een nieuwe, verwarrende ervaring. Dat moest het eigenlijk niet zijn. Want dit is juist kenmerkend voor christenen dat ze niet thuis zijn in deze wereld. Door het geloof in Jezus horen christenen bij God en bij de nieuwe wereld die hij brengt. vreemdelingen en bijwoners – heten we in de bijbel burgers van een ander koninkrijk
In die rol, in die bescheiden positie kan de kerk zijn wat ze hoort te zijn: en van zijn liefde in Jezus Christus Een gemeente die daarvan zingt Mensen die daar hun kracht in vinden Mensen die niets liever willen dan die geweldige liefde van God bewijzen aan elkaar en aan hun omgeving.
Heb elkaar dan lief door te dienen en te delen door te vergeven als het moet En bid voor de vrede van je stad: voor zijn bewoners, zijn bestuurders, voor de vluchtelingen binnenkort. En draag je steentje bij...ieder naar vermogen voor vrede en goede verhoudingen.
Zo zijn we zout voor de aarde, licht voor de wereld. AMEN | ||
| terug | ||